باغ
باغ فضایی است که در آن به دست انسان گل یا درخت کاشته شده باشد .
صورت فارسی میانه کلمه همان باغ و صورت فارسی باستان آن باگَ بوده است به معنی بخش یا تقسیم یا قطعه زمین زیر کشت .
باغ ، واژه‌ای فارسی است که در پهلوی و سعدی نیز به همین شکل بکار برده می‌شده . دیگر واژه به‌کار رفته در زبان‌های ایرانی برای باغ واژهٔ "پردیس" است که این خود واژه‌ای است برگرفته از پارسی باستان ( پارادئزا ) به معنی باغ و بوستان . پارادئزا در اوستا نیز دو بار بکار رفته است .
این واژه در پهلوی پالیز شده و در فارسی دری هم بکار رفته است ، هرچند که امروز پالیز را کشت زار خیار و هندوانه و گاه سبزی کاری گویند . در دوران هخامنشیان و بعد از آن سرتاسر ایران پر بود از باغ‌های بزرگ و باشکوه ، به گونه‌ای که گزنفون نیز چندین بار از آنها یاد می‌کند . این باغ‌ها که در روزگار خود بی نظیر بود در دیگر تمدن‌های بزرگ سابقه این چنانی نداشت و مردم بسیاری نقاط جهان را جالب نظر آمد ، لذا به اقتباس از ایرانیان باغ هایی در بسیاری نقاط جهان ساخته شد و همان واژه فارسی برای نامگذاری آنها به کار برده شد .
امروزه این واژه در زبان یونانی به صورت Paradeisos به معنی باغ ، و زبان‌های فرانسه و انگلیسی به ترتیب Paradis و Paradise به معنای بهشت بکار می‌رود .
